Techniki energizacji mięśni
To zbiór metod różnych szkół mających swoje pochodzenie w ortopedii, fizjoterapii, osteopatii oraz chiropraktyce, wykorzystujących wysiłek fizyczny pacjenta na różne sposoby w celu zlikwidowania zaburzeń w obrębie tkanek miękkich.
Przyjmując ogólnie za prof. biomechaniki Philipem Greenmanem (1989) TEM można stosować, gdy zaobserwujemy nadmierne napięcie mięśniowe, przykurcze pochodzenia mięśniowego oraz łącznotkankowego, spastykę, osłabienie fizjologiczne mięśni, miejscowy obrzęk, zastój żylny, ograniczenie ruchomości stawów wynikające z dysfunkcji tkanek miękkich.
TEM mogą być stosowane zarówno u bardzo chorych pacjentów z ostrymi stanami bólowymi jak również u osób chorych przewlekle np. w chorobach reumatycznych czy osteoporozie.
Mięśniowo-powięziowe Rozluźnianie (Myofascial Release)
Techniki MR są jednymi z najnowszych metod terapeutycznych w medycynie manualnej. Koncentrują się one na pracy z systemem mięśniowo-powięziowym.
Techniki te poprawiają wewnętrzną ruchomość tkanek miękkich , szczególnie powięzi. Żywa tkanka posiada wewnętrzną zdolność do poruszania się, będącą rezultatem rytmicznych zmian zachodzących w tonie mięśni, wewnętrznych rytmach ciała (skurcze naczyń krwionośnych, ruchy jelit, oddychanie, skurcze mięśni, ruchy gałek ocznych itp.).
Aktywacja sił w technikach MR odbywa się w sposób bezpośredni i pośredni. Są one zarówno pochodzenia wewnętrznego jak i zewnętrznego. Siły wewnętrzne wiążą się z fizjologicznymi ruchami żywej tkanki wymienionymi wyżej. Siły zewnętrzne związane są z dostarczaniem energii mechanicznej wywieranej przez terapeutę poprzez nacisk, trakcję, skręcanie, rozciąganie, które w odpowiedni sposób wpływa na tkankę miękką, zmieniając jej właściwości biomechaniczne oraz wywierając wpływ na reakcje odruchowe. Łączy je główny cel medycyny manualnej jakim jest osiągnięcie symetrycznego bezbólowego zakresu ruchu systemu mięśniowo-szkieletowego.
Techniki Aktywnego Rozluźniania (Aktiv Tissue Release)
Techniki Aktywnego Rozluźniania należą do metod medycyny manualnej koncentrujących swoja uwagę na likwidowaniu nieprawidłowości w obrębie tkanki miękkiej takich jak: zrosty i sklejenia, nadmierny tonus mięśniowy, przykurcze mięśniowe i łącznotkankowe. Należą do najefektywniejszych metod w likwidowaniu tych zaburzeń. Są one osiągnięciem ostatnich lat w medycynie manualnej. Często łączone z Technikami Mięśniowo-powięziowego Rozluźniania czy też Technikami Energizacji Mięśni są niezwykle efektywne.
Technika polega na utrzymaniu stałego nacisku lub zablokowaniu tkanek, podczas gdy jednocześnie wykonywane jest rozciąganie tkanki.